Επιγαστραλγία - δυσπεψία

(στομαχικός πόνος ή ενοχλήσεις όπως συχνά αναφέρονται από πολλούς)

Α. Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση (ΓΟΠ)

Το πεπτικό μας σύστημα χωρίζεται σε ανώτερο και κατώτερο πεπτικό, με ανατομικό όριο τον σύνδεσμο του Treitz. Το ανώτερο πεπτικό αποτελείται από την στοματική κοιλότητα, τον φάρυγγα, τον οισοφάγο, τον στόμαχο και τον δωδεκαδάκτυλο (όπου εκβάλλεται η χολή και τα παγκρεατικά υγρά).

Πολλές φορές, εάν είμαστε ξαπλωμένοι, όξινο περιεχόμενο του στομάχου παλινδρομεί προς τον οισοφάγο. Σε περίπτωση χρόνιου προβλήματος αυτό μπορεί να συμβεί και σε όρθια θέση. Το αίσθημα είναι “καούρες” και πόνος στο στέρνο (οπισθοστερνικό άλγος) που κάποιες φορές μπορεί να μπερδευτεί με καρδιακή νόσο. Για τον λόγο αυτό πάντα χρειάζεται και καρδιακός έλεγχος.

Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση (ΓΟΠ) και προκαλείται από την δυσλειτουργία ενός σφιγκτήρα (καρδιοοισοφαγικός σφιγκτήρας), ο οποίος αφήνει να κατέβει μονόδρομα το περιεχόμενο του οισοφάγου διότι εμποδίζει την επιστροφή. Όταν υποψιαζόμαστε κάτι τέτοιο, πρέπει να πηγαίνουμε στον οικογενειακό ιατρό μας προκειμένου να μας δοθεί αγωγή και ειδική δίαιτα. Αν το παραμελήσουμε, μπορεί να υπάρξουν επιπλοκές τόσο από το αναπνευστικό όσο και από το πεπτικό μας σύστημα (οισοφάγος Barrett ) διότι το γαστρικό υγρό - ‘ξινίλα’- μπορεί να φτάνει στο αναπνευστικό και από τον ίδιο τον οισοφάγο.

Β. Διαφραγματοκήλη

Είναι παθολογία του ανώτερου πεπτικού, η οποία οφείλεται σε χαλάρωση των ιστών που κρατούν σταθερό τον οισοφάγο και το στομάχι. Τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά της ΓΟΠ.

Γ. Γαστρίτιδα

Είναι φλεγμονή του στομάχου, η οποία συνήθως οφείλεται σε ένα μικρόβιο, το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Είναι δυνατόν να οφείλεται επίσης σε παλινδρόμηση χολής από τον δωδεκαδάκτυλο προς το στομάχι, λόγω ανεπάρκειας ενός δεύτερου σφιγκτήρα (πυλωρικός σφιγκτήρας), ο οποίος επιτρέπει μονόδρομα τη ροή του γαστρικού περιεχομένου προς τον δωδεκαδάκτυλο.

Όλες αυτές οι παθήσεις του ανώτερου πεπτικού είναι δυνατόν να εμφανίζονται καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου αλλά παρουσιάζουν και μία περιοδικότητα έξαρσης την άνοιξη και το φθινόπωρο.

Για όλα τα παραπάνω πρέπει να συμβουλευόμαστε πάντοτε τον οικογενειακό ιατρό μας.